Dag jij!

Deze morgen toen ik met Grandma ging wandelen, was ze gestrest. Ik voelde het. Ze was ongeduldig, en ik mocht niet zolang blijven snuffelen als anders. Dat was niet leuk. Grandma bleef maar aandringen om verder te gaan. Kom, verder. Kom nu, Maylo….

Toen heb ik het haar eens goed verteld. ik zei: “Grandma, je bent overal met je gedachten, maar niet hier! Ik ben zo’n brave jongen, ik neem jou mee naar buiten, waar de vogels fluiten, waar de zon opkomt… En waar zit jij met je gedachten? Al bij de taak die jij zo heel erg dringend moet gaan doen? En is die dan zo belangrijk dat jij niet even samen met mij je neus in de wind kan steken?” Grandma had flink geluisterd. Ze begon zich af te vragen of die beslommeringen in haar hoofd echt wel zo belangrijk waren, en of het echt allemaal zo dringend was. Niet dus! En de rest van de wandeling is Grandma heel flink geweest. Ik heb veel mogen snuffelen, we hebben samen naar alle vogels gekeken en Grandma was veel blijer en relaxter toen we thuiskwamen. Good job, Grandma!
Doen jullie ook mee vandaag? Ik wens jullie veel mooie mindful momenten toe!
Namasté!
Maylo